بخش های مدیریت صحنه
مدیریت حرفه ای صحنه، یک بخش کلیدی در تئاتر بریتانیا و آمریکای شمالی به شمار میرود.
نقش مدیریت صحنه – کاری که غالبا نورپردازان با آن روبرو می شوند – مراقبت و مدیریت بازیگران در سالن تمرین، روی صحنه و به قول آن ها نمایش است.
یک بخش مدیریت صحنه معمولا از اجزاء زیر تشکیل شده است:
مدیر صحنه
رئیس بخش که غالبا مسئولیت بهداشت و ایمنی روی صحنه و سالن تمرین را برعهده دارد.
این شخص معمولا از یک پست ارشد در کمپانی برخوردار بوده و از نزدیک با کارگردان کار می کند.
در سازمان‌های بزرگ تر و در بسیاری از تورها، بخش مدیریت صحنه توسط مدیر کمپانی هدایت می شود.
در چنین شرایطی، پرداخت بسیاری از دستمزدها و غالب وظایف مدیر تولید نیز برعهده او خواهد بود.
معاون مدیر صحنه[1]
او نه تنها نفر دوم گروه محسوب می شود، بلکه معمولا مسئولیت به روز نگه داشتن کتاب را نیز برعهده دارد.
کتاب، یک کپی به روز از نمایشنامه با تمام اشاره های موجود در هر بخش آن است.
معاون مدیر صحنه در طول اجراها، عامل ارتباطی (تماس گیرنده) نمایش خواهد بود.
معمولا این موضوع بسیار حیاتی خواهد بود و طراح نور باید با تماس گیرنده نمایش رابطه کاری خوبی داشته باشد.
دستیار مدیر صحنه [2]
دستیار مدیر صحنه ممکن است وظایف مختلفی از جمله آماده سازی صحنه یا فضای تمرین برای هر اجرا یا تمرین، با تنظیم وسایل و مبلمان، خرید و ساخت وسایل کوچک و کمک به تغییرات سریع بازیگر و نگهداری لباس در زمانی که بخش جامه داری وجود ندارد را برعهده داشته باشد.
برخی از کمپانی ها از دستیار مدیر صحنه، به عنوان کاربران فنی صدا و گاه نور نیز استفاده می کنند.
در زمان تمرین، حداقل یکی از اعضای گروه مدیریت صحنه – معمولا معاون مدیر صحنه – در سالن تمرین حضور داشته و برای کارگردان و بازیگران یادداشت برداری می کند.
این یادداشت ها شامل حذفیات، اضافات، بلاکینگ و سایر جزئیات ضروری است که از تمام آن ها در تکمیل کتاب (همچنین نسخه آنی نمایشنامه) استفاده می شود.
در سنت کمپانی های رقص و اپرای بریتانیا و آمریکای شمالی، تقریبا تمام اشارات، در کتاب اجرا درج می شوند.
در جریان اجرا، تمام عوامل نمایش به واسطه آن چه در اشارات کتاب درج شده است، به وسیله تماس گیرنده فراخوانده شده یا در حالت آماده باش (استندبای) قرار می گیرند.
به عنوان مثال، عنوان شود:
“آماده باش اشاره نوری 6، اشاره صدای 3، اشاره پرواز 4، بازیگران در ورودی انتهای صحنه”.
هر فرمان آماده باش باید توسط یک کاربر صدا، نور، پرواز و یک دستیار مدیر صحنه که نزدیک به بازیگران ایستاده است تایید شود. سپس تماس گیرنده نمایش، با اتاق نور و صدا تماس گرفته و فرمان حرکت را به شرح زیر صادر می کند:
“نور 6 برو، صدای 3 و پرواز 4 برو، بازیگران انتهای صحنه برو”.
موقعیت دقیق هر “برو” در نمایشنامه ثبت و ضبط شده است. این شیوه کاری، انعطاف پذیری بیشتری برای کارمندان فراهم ساخته و در عین حال یکپارچگی پرفورمنس را حفظ میکند.
اگرچه می تواند واکنش خلاقانه کاربران را محدود سازد.
برای دریافت نسخه پی دی اف این نوشتار کلیک کنید:
[1] DSM
[2] ASMs
