استانداردهای بازسازی در معماری

کشور ما به عنوان یکی از نواحی باستانی و تاریخی جهان، از سایت ها و اماکن کهنی برخوردار است که باید مورد احیاء، مرمت و حتی بازسازی قرار گیرند. با این حال، در بسیاری موارد شاهد بازسازی ها و مرمت هایی هستیم که از اصول و قواعد علمی برخوردار نیستند. در نوشتار زیر بخشی از دستورالعمل بازسازی و تغییر کاربری بناهای تاریخی متعلق به وزارت کشور ایالات متحده درج شده است.

1 – بنای تحت بازسازی ضمن حفظ شکل تاریخی خود می تواند دارای کاربری جدید شود. در همین راستا باید کمترین تغییر در مواد و مصالح، ویژگی ها، فضاها و روابط فضایی متمایز آن صورت گیرد. احداث یک اقامتگاه خانوادگی یا افزودن بنایی جدید به املاک پیشین، به حداقل تغییر در مواد، ویژگی ها، فضاها یا روابط فضایی نیاز دارد.

2 – شخصیت تاریخی یک ملک باید حفظ شود. بدین ترتیب، از حذف مواد متمایز یا تغییر در ویژگی‌ها، فضاها و روابط فضایی که مشخصه بنا است باید اجتناب ‌شود. تمام تلاش ها برای حفظ مواد و ویژگی های موجود باید صورت پذیرد.

3 – هر ملک به عنوان یک سند فیزیکی از زمان، مکان و کاربری شناسایی می شود. تغییراتی که حس نادرستی از توسعه تاریخی را به وجود بیاورند – مانند افزودن ویژگی هایی مبتنی بر حدس و گمان یا عناصری منتسب به یک دوره تاریخی دیگر – نباید صورت پذیرد.

4 – تغییراتی که در بنا صورت گرفته و منجر به شکل گیری نوعی اهمیت تاریخی شده اند باید حفظ و نگهداری شوند.

5 – مواد و مصالح متمایز، ویژگی‌ ها، پرداخت‌ ها و تکنیک ‌های ساخت و ساز یا نمونه ‌هایی از صنایع دستی که مشخصه یک ملک محسوب می شوند باید حفظ ‌شوند.

6 – آثار تاریخی فرسوده به جای تعویض یا تخریب، باید تعمیر شوند. تعمیرات جدید باید ویژگی های بنا اعم از طرح، رنگ، بافت و… را در نظر گرفته و با نمونه های پیشین همخوانی داشته باشند. جایگزینی ویژگی های از دست رفته باید از طریق شواهد مستند و فیزیکی به اثبات برسند.

7 – بازسازی های شیمیایی یا فیزیکی، در صورت لزوم، باید با ملایم ترین شیوه ممکن انجام شوند. از بازسازی هایی که به مصالح تاریخی آسیب وارد می کنند باید اجتناب شود.

8 – منابع باستان شناسی موجود در محل بازسازی باید حفاظت و نگهداری شوند. اگر چنین منابعی در فرایند بازسازی خلل ایجاد می کنند باید اقدامات کاهشی صورت پذیرد.

9 – الحاقات جدید، تغییرات بیرونی، یا ساخت و سازهای جدید مرتبط، مصالح تاریخی، ویژگی ها و روابط فضایی که مشخصه ملک است، نباید از بین بروند. کارهای جدید باید از آثار قدیمی متمایز باشند. ضمن آن که تغییرات جدید برای محافظت از یکپارچگی ملک و محیط باید با مصالح تاریخی، ویژگی‌ ها، اندازه، مقیاس، نسبت و حجم اثر موجود سازگار باشند.

10 – الحاقات جدید و ساخت و سازهای تازه که در مجاورت بنای تاریخی قرار دارند یا به نحوی با آن در ارتباطند باید به شکلی صورت گیرد که در صورت حذف در آینده، به شکل و یکپارچگی اساسی اثر تاریخی و محیط پیرامون آن لطمه ای وارد نسازد. افزوده جدید باید در نظریه قابل جابجایی در آینده بوده و به شکل اصلی و یکپارچگی بنای اصلی آسیبی وارد نکند. به عبارت دیگر میان عناصر قدیمی و جدید باید تمایز آشکاری وجود داشته باشد.