من در آشپزخانه ای زیرزمینی ایستاده ام و جگر گوسفندی را پشت و رو می کنم و به دنبال آثاری خاص روی سطح آن می گردم. مردم جمع شده اند تا از این جریان فیلمبرداری کنند؛ زیرا قصد دارم به پاسخ پرسشی برسم که این روزها همگان دوست دارند آن را بدانند:
آیا دونالد ترامپ در انتخابات آمریکا پیروز می شود؟
برای این منظور از دستورالعمل هایی استفاده می کنم که برای اولین بار توسط بابلی های باستان در 4000 سال پیش نوشته شده اند و همچنان برجای مانده اند.
هر چین و چروک روی جگر گوسفند معنایی دارد و الواح خط میخی کشف شده در عراق امروزی نحوه تفسیر آنها را توضیح داده اند.
با برخورداری از این دانش و جمع کردن تعداد علائم مثبت یا منفی، پاسخ به هر پرسشی را می توان محاسبه کرد و به یک کلمه بله یا خیر رسید.
از آن جا که این جگر تعداد زیادی فال بد در خود داشت، به این نتیجه رسیدم که این بار برای ترامپ پاسخ «نه» خواهد بود.
اگرچه در سال 2016، این روش خیلی پیش از آن که او نامزد جمهوری خواهان شود، پیروزی او را پیش بینی کرد و در سال 2020 پیش بینی کرد که مجددا انتخاب نخواهد شد.
آن چه که به عنوان یک سخنرانی سرگرم کننده در دانشگاه انجام دادم، امروزه به بخش جدی ای از تحقیقات من بدل شده است.
نه به این دلیل که از صمیم قلب به آن باور دارم، بلکه به این دلیل که این تفال برخی از نخستین شواهد تاریخی درباره چگونگی استدلال و تفکر در انسان ها را به ما ارائه می دهد.
نگریستن به جگر گوسفند یک نکته اساسی جدی درباره چگونگی کنار آمدن انسان ها با عدم قطعیت در طول تاریخ را نیز به نمایش می گذارد.
مردم شیوه های مختلفی نظیر طالع بینی، کارت های تاروت و حتی نگاه کردن به احشاء را در پاسخ به رنج ندانستن یا تلاش برای گرفتن یک تصمیم دشوار توسعه داده اند.
پیشگو و دستیارش در نمرود باستان حیوانی را برای قربانی آماده می کنند. (Gtoffoletto/CC BY-SA 4.0).
با توجه به سطح سرمایه گذاری در پیشگویی و شرط بندی روی این انتخابات، با لحظه بی نظیری روبرو هستیم که می توان اظهار داشت از این نظر، به هیچ وجه با کسانی که هزاران سال پیش می زیستند تفاوتی نداریم؛ حتی اگر شیوه های ما برای نگریستن به آینده متفاوت باشد.
پرسش از امعاء و احشاء
پیشگویی با روده حیوان که به شکل کلاسیک خود در بابل باستان توسعه یافت، در سراسر بین النهرین باستان صورت می گرفت. تاریخ مکتوب آن به هزاره سوم پیش از میلاد تا قرن اول پس از میلاد باز می گردد.
این موضوع در تمام بخش های جامعه از اهمیت بسیار برخوردار بود. حتی بخش مهم و استانداردی در تصمیم گیری های سیاسی در دربار سلطنتی محسوب می شد. فال روده برای همگان در دسترس بود؛ حتی برای کسانی که توانایی خرید گوسفند را نداشتند.
مردم سؤالات خود را مستقیما از خدایان می پرسیدند و بر این باور بودند که در لحظه پرسش، پاسخ بر روی روده ها نوشته می شود. سپس این شکل می توانست توسط یک پیشگو که این زبان باطنی را آموخته است «خوانده شود».
الگوی جگر گوسفندی که در بین النهرین باستان از آن برای آموزش فالگیران استفاده می کردند. (Zunkir/CC BY-SA 4.0).
آرشیو موزه بریتانیا مملو از پرسش های واقعی ای است که توسط پادشاه آشور (قلمروی در شمال بین النهرین) در قرن هفتم قبل از میلاد پرسیده شده است.
تمام اقسام امور دولتی در پیشگاه خدایان قرار می گرفت. آیا مصری ها قصد حمله دارند؟ آیا دشمن شهر را محاصره کرده است؟ و آیا استانداران به سلامت به خانه هایشان باز خواهند گشت؟
با مطالعه این بایگانی، حس خاصی به انسان متبادر می شود. پادشاه از ماوراء به انتظار اخبار می نشست. او می خواست بداند چه بر سر سربازانش آمده است و تلاش می کرد تصمیم بگیرد که چه کاری باید انجام دهد.
او نه تنها از آن ها درباره آن چه در آینده به وقوع می پیوندد سؤال می کرد، بلکه پیرامون اقدامات احتمالی نیز با آن ها مشورت می کرد.
آیا ارتش آشور باید وارد جنگ شود؟ آیا شاه باید برای صلح پیکی گسیل کند؟ پرسیدن نظر خدایان به او کمک می کرد تا در گام های بعدی خود از اعتماد به نفس بیشتری برخوردار شود.
بابلی ها نظام انتخاباتی نداشتند؛ اما این بدان معنا نبود که پادشاه می تواند هر کاری که دلش می خواهد را انجام دهد. برای داشتن تصویر محبوب عمومی، او باید خدایان را در کنار خود می داشت.
هرگاه کسی به یک مقام قدرتمند می رسید، برای اطمینان از تایید خدایان، احکام خاصی خوانده می شد. رئیس ارتش، کاهنان اعظم و سایر مناصب مهم، جملگی مشمول این الزام بودند.
در یک مورد، حتی انتخاب ولیعهد – و از این رو پادشاه آینده آشور – در این آزمایش قرار می گرفت.
تفسیر امعاء و احشاء تقریباً با استانداردهای دقیق علمی انجام می شد. فالگیرها به صورت زوج یا گروهی تا 11 نفر، کار می کردند و تفسیر یکدیگر را ارزیابی می کردند تا اطمینان یابند کار به درستی انجام شده است.
این یک فرایند مبهم یا رمزآلود نبود؛ بلکه تلاشی واقعی برای اطمینان از «دقت» هرچه بیشتر بود که امکان دستکاری در آن نبود و به سادگی به پاسخی رسید که پادشاه مایل به شنیدن آن بود.
پیش بینی مدرن
همه ما می خواهیم بدانیم در آینده چه اتفاقی روی می دهد؛ در همین راستا راه های مبتکرانه ای برای تلاش برای کشف این موضوع پیدا کرده ایم.
از نظرسنجی ها و مدل سازی داده ها گرفته تا اختاپوسی که با انتخاب برندگان جام جهانی 2010 به شهرت رسید.
اما آیا این شیوه های معاصر، علمی تر و بهتر از نگاه کردن به درون دل و روده یک گوسفند است؟
همان طور که به همه سرمایه گذاران هشدار داده می شود، عملکرد گذشته نتایج آتی را تضمین نمی کند.
با این حال، تنها داده ای که برای اطلاع از پیش بینی هایمان داریم، مربوط به گذشته است و غالب مدل های ما قادر نیستند «ناشناخته های ناشناخته ها» را در نظر بگیرند.
همان طور که بسیاری از کارشناسان دریافته اند، پیش بینی آینده کار دشواری است: نظرسنجی ها می توانند دروغ بگویند و مردم نظر خود را تغییر دهند، در حالی که اقتصاددانان اغلب به واسطه یک سقوط ناگهانی سردرگم می شوند.
دونالد ترامپ، رئیس جمهور مصر و پادشاه عربستان سعودی در حال لمس یک گوی طلایی درخشان . (Mike Licht، NotionsCapital/CC BY 2.0).
از آن جا که فال جگر در نهایت تنها به پاسخ «بله» یا «خیر» می رسد، در 50٪ موارد درست از آب در می آید. میزان موفقیت این فال با وجود تصادفی بودن آن، می تواند قانع کننده به نظر برسد.
هنگامی که به اعتبار این منبع اعتماد می کنیم، یافتن راهی برای توجیه یک نتیجه اشتباه آسان خواهد بود.
ما نباید نسبت به نقاط ضعف روش های خودمان کور باشیم. ما اغلب اشتباه می کنیم و بابلی ها نیز می توانستند حق خطا کردن داشته باشند.
منبع:
https://www.ancient-origins.net/news-history/divination-0021645
