هوش مصنوعی و تئاتر

از مقدمه کتاب

امروزه تاثیر فناوری بر تئاتر چشمگیر بوده است. فناوری – از ظهور نورپردازی الکتریکی تا انقلاب دیجیتال که طراحی صحنه، جلوه‌های صوتی و اجراهای چند رسانه‌ای را متحول ساخته – شیوه خلق و ارائه تئاتر را تغییر داده است. امروزه به واسطه هوش مصنوعی در آستانه یک جهش فناورانه بزرگ دیگر هستیم. این رویداد تنها در حوزه تولید تئاتر نیست. هوش مصنوعی در بافت خود تئاتر نفوذ کرده است؛ از نمایشنامه نویسی و کارگردانی گرفته تا طراحی صحنه، اجرا و تعامل با مخاطب.
برای درک مفاهیم هوش مصنوعی در تئاتر، ابتدا باید چیستی هوش مصنوعی را مورد مطالعه قرار داد و این که چرا در دنیای معاصر ما از اهمیت خاصی برخوردار شده است. هوش مصنوعی، در ساده‌ترین شکل، زیرمجموعه‌ای از علوم رایانه است که ماشین‌ها را قادر می‌سازد از هوش انسانی تقلید کنند. هوش مصنوعی به واسطه پیشرفت های سریعی که داشته است، از داستان های علمی تخیلی خارج شده و به واقعیت بدل شده است. امروزه این عرصه عمیقا بر بخش های مختلف، از مراقبت های بهداشتی و امور مالی گرفته تا سرگرمی و اکنون تئاتر را تحت تاثیر قرار داده است. اهمیت هوش مصنوعی در توانایی آن در یادگیری، انطباق و تصمیم گیری است که ما را قادر می سازد اعمال مختلف را به صورت خودکار درآورده، بینش های جدیدی از داده ها را به دست آورده و حتی فرایندهای خلاقانه خود را تقویت کنیم.
یکی از نخستین رویکردهای هوش مصنوعی در تئاتر، نگاه اجمالی به ظرفیت این فناوری قدرتمند بوده است. در سال 2016، یک رویداد قابل توجه در مرکز باربیکن لندن رخ داد. در این رویداد، یک سامانه هوش مصنوعی به نام «بنجامین» نمایشنامه ای را برای یک اثر علمی تخیلی کوتاه به نام «آفتاب بهاری» نوشت. این نمایشنامه عجیب و غریب و نامتعارف، مخاطبان را شگفت زده کرد و نقطه عطف جدیدی را برای توانایی های خلاقانه هوش مصنوعی رقم زد. اگرچه «آفتاب بهاری» یک نمایشنامه بود، اما بیانگر ظرفیت عظیم هوش مصنوعی بود و بستر را برای کاربرد آن در تئاتر و فراتر از آن فراهم ساخت.
با مطالعه این کتاب خواهید دید که نقش هوش مصنوعی در تئاتر تنها به نگارش نمایشنامه یا خلق شخصیت های مجازی محدود نمی شود. هوش مصنوعی، تقویت نوعی رابطه جدید میان فناوری و هنر است. در جایی که هوش مصنوعی به جای یک ابزار، به یک همکار بدل می شود. از نورپردازی صحنه مبتنی بر هوش مصنوعی که با حال و هوای صحنه تنظیم می‌شود تا طراحی‌های صوتی مبتنی بر هوش مصنوعی که به بازی بازیگران پاسخ می‌دهد و حتی الگو‌های هوش مصنوعی که قادرند واکنش‌های تماشاگران را پیش‌بینی کنند، در زمره جذابیت های این پدیده نوظهور محسوب می شوند.
با این حال، همچون هر تغییر عمده ای، هوش مصنوعی نیز با چالش ها و ملاحظات اخلاقی گوناگونی مواجه است. پرسش های متعدد درباره خلاقیت، نویسندگی و نقش بازیگر انسانی در یک تئاتر ادغام شده با هوش مصنوعی، از جمله مسائلی است که در فصل های آتی به ارزیابی آن ها خواهیم پرداخت. هدف ما در این کتاب، ارائه چشم‌اندازی متعادل، برجسته ساختن امکانات هیجان‌انگیز هوش مصنوعی و در عین حال پرداختن به نگرانی‌های مشروعی است که ادغام آن به همراه دارد.

نویسنده: هدر هانتر
مترجم: پیام فروتن
تعداد صفحات: ۳۴ صفحه
قطع: A4
بدون عکس، جلد و صحافی