بانیان، یک واژه گجراتی بوده که به نام یک تاجر هندو اشاره دارد.
این جامه، نمونه اولیه یک لباس مجلسی مردانه آستین گشاد بود که قالبی ایده آل برای نمایش پارچه های تزئینی باشکوه قرن هجدهم محسوب می شد.
بانیان – برخلاف شکل ظاهری رسمی مردانه خود – در اصل، نوعی روپوش محکم و گشاد بود که از کیمونوهای ژاپنی وارداتی به اروپا، توسط کمپانی هند شرقی هلند، الهام گرفته شده بود.
این لباس را می توان بازتابی از سلیقه و توجه قرن 18 به عناصر عجیب و غریب شرقی دانست؛ به ویژه در استفاده مکرر از ابریشم وارداتی شرقی و گلدوزی های هندی. این بانیان گل دار، برای شاهزاده جرج (بعدها شاهزاده نایب السلطنه) دوخته شد.
پارچه به کار رفته در این بانیان، متعلق به پارچههای دهه 1770 بوده و در آن از رنگ های قرمز، بنفش و آبی استفاده شده است. اگرچه این گونه جامه ها را معمولا به صورت آزاد می پوشیدند؛ اما این بانیان خاص، از یک جلیقه داخلی نیز برخوردار است تا شاهزاده جرج بتواند آن را به شکل باز پوشیده و از پشت ببندد تا حسی از یک کت و جلیقه را به وجود آورد.
این لباس از بسیاری از نمونه های راحت تر آن تنگ تر بوده و از یک بند ابریشمی رسمی و بست های قورباغه ای برخوردار است. بانیان شاهزاده جرج، به خوبی تاثیرات چینی و هندی به کار رفته در دکوراسیون خلوتگاه خصوصی سلطنتی (غرفه در برایتون) و نمای بیرونی آن را تکرار می کند.
فانتزی معماری گنبد پیازی شکل و فضای داخلی مبله این بنا به سبک چینی و گل های شرقی دقیق (از نظر گیاه شناسی) شکل گرفته است.
ابریشم یا چیت گلدار بانیان هندی بیانگر موقعیت فرد در قرن 18 بود و در بسیاری از پرتره های مردانه این سده دیده می شود.
مانند مطالعه سر جان رابیسون استاد دانشگاه ادینبورگ (حدود 1798؛ تصویر) سر هنری ریبورن. بانیان، لباس مناسبی برای ملاقات با مهمانان در خانه محسوب می شد.
همچنین از آن به عنوان لباسی که برای راحتی و فراغت طراحی شده بود استفاده می شد.
از بانیان تنها اقشار مرفه تر جامعه که می توانستند از زمان استراحت کافی برخوردار باشند بهره می بردند.
به علاوه، از آن جا که بانیان، مواد گران بها را با اشاره بصری به لباس های علمی درهم می آمیخت، یک مولفه آشکار «روشنفکری» به شمار می رفت.
بانیان، یک لباس عالی و منحصر به فرد برای آقایی بود که در کتابخانه منزلش استراحت می کند.
