ویژگیهای بنیادین یک داستان خوب
هر طراح صحنه ای باید یک داستان گوی درجه 1 باشد. او باید بتواند از طریق طراحی صحنه روایتی را بیان کند. اما ویژگی های یک داستان صحنه پردازانه چیست؟
روایات طراحی صحنه شما باید ساده، منحصر به فرد، ملموس و احساس گرایانه باشد. سادگی، چکیده توانایی شما در خلق و روایت داستانی است که به راحتی توسط مخاطب درک می شود.
منحصر به فرد بودن، کیفیت اصیل داستان و صحنه ای که برپا می کنید را تضمین خواهد کرد.
ملموس بودن، اهداف طراحی صحنه را مشخص کرده و آن ها را ابراز می دارد. و سرانجام، احساس گرایی، به توانایی داستان و صحنه پردازی به منظور هدف قرار دادن سطح عاطفی مخاطبان به کمک تمام حواس آن ها اشاره داشته و منجر به ارائه طرحی خارق العاده و خلاقانه می شود.
فوگ[1]، بوتز[2]، مونک[3] و بلانشت[4] (2010)، 4 عنصر اصلی هر داستان خوب را مشخص کرده اند. این داستان میتواند یک افسانه یا یک طراحی صحنه باشد.
این 4 عنصر عبارتند از: پیام، درگیری، شخصیت ها و طرح.
1 – پیام
داستان گویی در طراحی صحنه، نه تنها به دلیل داشتن یک داستان خوب، بلکه برای انتقال ارزشهای اصلی صحنه، ویژگی های اصیل و منحصر به فرد تجربه به کار رود.
از این رو، باید در طراحی صحنه، یک پیام مشخص تعریف شود.
موضوع اصلی صحنه شما چیست؟ ارتباط آن با خواسته ها و انتظارات مخاطبان هدف شما چگونه تعریف می شود؟
سازندگان بازی تعاملی و غوطه وری فرار شرلوک[5] (با الهام از سریال معروف شبکه BBC)، این پیام را به طرفداران خود ارائه کردند: “لندن به شرلوک نیاز دارد: متاسفانه شما هم. آیا می توانید پا در کفش کارآگاه افسانه ای بگذارید؟ موفق باشید: بازی شروع شد”. معنای این پیام روشن است. شما برای خرید بلیت، گریز به جهان شرلوک لندن و “غرق شدن در دنیایی پر رمز و راز و کاملا جدید” دعوت شده اید.
فوگ، بوتز، مونک و بلانشت (2010) استدلال می کنند که هر داستان خوب حاوی تنش میان هرج و مرج پیش بینی نشده و هماهنگی قابل پیش بینی شرایط توصیف شده است. باید اتفاقی رخ دهد و جهان عادی را تغییر دهد.
به ایده بزرگ طراحی صحنه خود نگاه کنید. هدف از آن چیست؟ چه پیشنهادی ارائه می کند؟
2 – شخصیت ها
همان طور که فوگ، بوتز، مونچ و بلانشت (2014: 41) اشاره کرده اند، “یک چالش موفق نیاز به یک قهرمان دارد”. شخصیت های اصلی داستان شما چه کسانی هستند؟ مخاطبان؟ مجریان؟ شما در مقام یک طراح صحنه؟
یکی از شیوه های بسیار مفید و موفق برای شناسایی مخاطبان هدف هر طرح صحنه ای، خلق داستانی پیرامون آن ها است. این داستان را نمایشنامه در اختیارتان گذاشته است؛ فقط لازم است آن را آنالیز کرده و گسترش دهید.
دفترچه یادداشت خود را بردارید، یا از وایت برد استفاده کنید. شخصیت هایی، اعم از مرد یا زن را طراحی کنید. درباره آن ها داستان پردازی کنید. از خود بپرسید، آن ها چه کسانی هستند؟ نامشان چیست؟ کجا زندگی می کنند؟ کجا کار می کنند؟ علاقمندی آن ها چیست؟ چقدر درآمد دارند؟ چه موسیقی ای گوش می دهند؟ چه غذایی را ترجیح می دهند؟ مشکلات آن ها چیست؟ چه چیز آن ها را خوشحال می کند؟ آن ها معمولا در چه تئاترهایی حضور می یابند؟ چرا؟ چه چیز آن ها را جذب می کند؟
این تمرین به شما کمک می کند، مخاطبان خود را تجسم کرده و نسبت به انتظارات آن ها به نتایجی تازه دست پیدا کنید.
اما چگونه می توان به این شخصیت ها رسید؟ چه نوع پیامی را باید ارسال کنید و چه روش ارتباطی را باید انتخاب کنید؟
4 – طرح داستانی
طرح داستانی، چکیده تمام عناصر مهم داستان صحنه را در روایتی ثابت با جریانی مناسب، هماهنگ می کند.
طرح داستانی، مسئول پیشرفت داستان است.
یک داستان خوب، غالبا با خلق یک صحنه آغاز میشود: قهرمان داستان، معرفی شده و جزئیات خاصی کشف میشوند.
بدین ترتیب، می توان تصور کرد در انتظار چه چیز خواهیم بود. سپس به گره افکنی می رسیم.
داستان، با گذشت زمان توسعه یافته تا به اوج خود می رسد. در این جا قهرمان به یاری می آید تا گره موجود را باز کند.
در نهایت، قهرمان داستان به هدف خود دست می یابد.
هنگامی که قصد دارید این فرایند را بر پیکر طراحی صحنه تان بپوشانید، ایده اصلی نمایشتان را فراموش نکنید: پیام اصلی ای که قصد دارید با آن ارتباط برقرار کنید.
این نمایش، باید هدفی در بر داشته باشد. هدفی که به حل یک چالش خاص کمک کند. در این میان، شخصیت ها یا شاید تنها یک قهرمان اصلی، چه کسانی هستند؟
پیشنهاد: کتاب طراحی و تولید ایونت یا دوره آفلاین آن
[1] Fog
[2] Budtz
[3] Munch
[4] Blanchette
[5] Sherlock Escape
