بازهم طراحی صحنه و چگونگی درک عناصر تجسمی از سوی تماشاگر.
بی تردید از میان تمام حواس پنج گانه، حس بینایی دقیق ترین اطلاعات پیرامون طراحی صحنه یک نمایش را در اختیار ما قرار می دهد.
این حس، یکی از قوی ترین حواس انسان به شمار می رود.
برای زیبایی ظاهری طراحی صحنه باید چگونگی استفاده از رنگ ها، نور و فناوری های مختلف را در نظر بگیرید.
این رویکرد، باعث ارتقاء اتمسفر موجود و تسهیل در کسب تجربه غوطه وری اجرا می شود.
از انتخاب رنگ باید به منظور بازتاب نوع اجرا استفاده شود.
به عنوان مثال، می توان فضای صحنه یک مهمانی یا جشن را با استفاده از رنگ های جسورانه، روشن و گرم طراحی کرد.
چنین رنگ هایی احساسات شاد و طاقت فرسا و مناظر بانشاط و بصری ویژه ای را به وجود می آورند.
در عوض، یک فضای پالایش یافته و حرفه ای می تواند به واسطه رنگ هایی آرام، ملایم و پاستلی شکل گیرد.
هر رنگی که در طراحی صحنه استفاده می شود باید با فضای حسی متن سازگار باشد.
دیدگاه مزبور به شما کمک می کند تا ترکیب خاصی از رنگ را با صحنه پردازی خود هماهنگ سازید.
تماشاگران هر اجرا معمولا به عناصر بصری جدید واکنش مثبت نشان می دهند.
در صورت امکان، توصیه می شود طراحان صحنه از فرم های تزئینی خاص استفاده کنند.
به عنوان مثال، مجسمه های هنری و اشیاء مختلف را می توان در بطن صحنه پردازی تعبیه کرد.
در بسیاری از اجراها مخاطبان دوست دارند به جای ساختمان های بتونی و خاکستری، رنگ ببینند.
معانی کلیدی رایج ترین رنگها در طراحی صحنه، بر اساس الگوی متیو
از سوی دیگر، نورپردازی شعری است که کل اجزاء طراحی صحنه را به یکدیگر نزدیک ساخته و ساحت تجربه را برقرار می کند.
نورپردازی مناسب باعث می شود، تماشاگران واکنشی احساسی نسبت به تجربه اجرا داشته باشند.
این نور، از طریق ایجاد احساسات کاملا مثبت و غوطه وری در محیط نمایش، بر تجربه مخاطبان تاثیر می گذارد.
اگرچه ممکن است تماشاگران به صورت فعال در اجرا حضور نداشته باشند، اما در تجربه تجسمی آن غوطه ور خواهند شد.
این موضوع بر قدرت نورپردازی در اجراها و چگونگی افزودن ویژگی های زیبایی شناختی و اتمسفریک به تجربیات غوطه وری تأکید می کند.
5 ویژگی اصلی نور
از منظر متیوز
متیوز 5 ویژگی اصلی نور را مشخص کرده است:
شدت نور [1]
توزیع نور [2]
رنگ نور [3]
جهت نور [4]
جنبش نور [5]
شدت نور به معنای قدرت یک منبع نوری است.
در این میان، 2 اصطلاح فنی برای یک طراح صحنه از اهمیت خاصی برخوردار است:
روشنایی[6]، میزان نوری که روی یک جسم می افتد را تعریف می کند.
درخشندگی[7]، تاثیر نوری است که در نتیجه بازتاب آن بر سطح یک جسم به چشم خورده و منجر به روشن شدن آن می شود.
اجسامی که روشن هستند، توجه بیشتری را به خود جلب می کنند.
طراح نور یا صحنه باید مناطقی که به توجه بیشتری نیاز دارند را به شکلی مناسب، روشن کند.
(به عنوان مثال، می توان به یک صحنه یا عناصر خاص دکور اشاره کرد).
توزیع نور به شیوه برخورد آن با سطح یک جسم ارتباط دارد.
ممکن است بخواهیم برخی از اشیاء با نوری نرم و بدون لبه های تیز روشن شوند.
یا در مقابل، تصمیم به استفاده از پرتوهای روشن تیز بگیریم.
رنگ روشن «چشمگیرترین و قوی ترین کیفیت نور» به شمار می رود.
ترکیبی از رنگ های مختلف و تن، سایه و میزان اشباع آن ها، می تواند به طور قابل توجهی فضای کلی صحنه را بهبود بخشد.
جهت های مختلفی از نور وجود دارند.
هنگامی که قصد دارید توجه را به اجرای روی صحنه جلب کنید، نور مقابل آن از اهمیت خاصی برخوردار می شود.
«بعد سوم را به وجود آورید و بدین ترتیب مجری، بازیگر یا دکور را زنده تر جلوه دهید».
از نورپردازی برای برجسته سازی دیوارها، سقف ها و پس زمینه ها بهره ببرید.
در انتها، جنبش نور نشان دهنده تغییر در نور از نظر جهت، رنگ، شدت و توزیع آن است.
پرسش های بنیادین در طراحی نور برای صحنه
از منظر مک کنا کرس و کامین
پرسش های زیر برای بررسی طراحی نور در اجراها پیشنهاد شده اند:
∎ کیفیت نور به کار رفته در صحنه چگونه است؟
∎ نور مورد استفاده در صحنه گرم است یا سرد؟
∎ آیا تضاد بسیاری میان سایه ها و روشنی ها وجود دارد؟
∎ اجرای نهایی نور/ بافت ها در صحنه چگونه است؟ رنگ دیوارها؟ کف؟ سقف؟
∎ آیا در محل اجرا جریان برق کافی به منظور تحقق بخشیدن به آن چه مورد نیاز طراحی است وجود دارد؟
∎ آیا ملاحظات ایمنی برای نورپردازی اشیاء و… در نظر گرفته شده است؟
[1] Intensity
[2] Light Distribution
[3] Color
[4] Direction
[5] Movement
[6] Illuminance
[7] Brightness
