یکی از مهمترین وظایفی که یک طراح صحنه در فرایند طراحی صحنه باید انجام دهند، تهیه فهرست اشاره یا همان «کیو[1]» است. در تئاتر، یک اشاره در زمان گفت و گو، ماشه شلیک چیزی در یک لحظه خاص است.
اشارات معمولا با لحظات خاصی همچون کنش ها، گذارها یا تغییرات احساسی همراه بوده و میتوانند ماشه شلیک خط دیالوگ، ساخت یک صحنه، تغییرات صحنه ای یا صدا به شمار روند. در خوانش ابتدایی فیلمنامه، احتمالا جاهایی را به عنوان اشارات متن در نظر گرفته اید. به راحتی می توان در یک فیلمنامه نیز برخی اشارات را مشاهده کرد. مانند تغییر صحنه ها و تغییرات زمانی. سایر اشارات ممکن است چندان مشهود نباشند. در این میان، داستان و رویکرد شما در استفاده از رسانه های دیجیتال، انواع و تعداد اشارات را تعیین می کند.
فهرست اشارات یکی از مهم ترین مدارکی است که در فرایند طراحی یک اثر نمایشی به وجود آمده و شما را در تمام مراحل بعدی این فرایند هدایت می کند. این فهرست نه تنها جای اشارات در متن را به نمایش می گذارد؛ بلکه نحوه اتصال آن ها به اشارات پیشین را نیز در اختیارتان قرار می دهد. فهرست اشارات نمایی کلی از نحوه ارتباط آن ها با یکدیگر و شیوه کار جمعی اشاره ها برای بیان یک داستان، پیشنهاد یک حالت یا خلق یک شخصیت را ارائه می دهد.
همچنین فهرست اشارات می تواند ایده چگونگی ارسال و برنامه ریزی محتوا در سرور رسانه را بیان کند. طرح ریزی نحوه اجرای اشارات به فرایند برنامه نویسی کمک می کند. تعقیب خودکار (اتو فالو[2]) [به یک وسیله آنی یا برنامه ای به منظور دنبال کردن موضوعی از سوی یک کاربر دیگر پس از شما دلالت دارد] می تواند پیوند دو اشاره را به راحتی برقرار سازد. پیوستن دو اشاره با یک تعقیب خودکار بسیار آسان است. به عنوان یک قاعده کلی، حذف یا پیوستن اشارات بسیار ساده تر از افزودن اشارات جدید است.
ایجاد فهرست اشارات: خرد کردن صحنه به صحنه محتوا
نخستین گام در ایجاد فهرست اشارات، ترجمه متن به یک فهرست اجرایی از طریق خرد کردن آن است. با استفاده از خرد کردن متن می توان به ماشه های متعدد دست یافت. بدین ترتیب، هر ماشه به یک لحظه مجرد و در نهایت، به یک نشانه تبدیل می شود. اگر از ترفند ویدیوی ضبط شده برای خلق شخصیتی که دیالوگ داشته و هر خط دیالوگ او یک فیلم مستقل است استفاده می کنید، هر بار که آن شخصیت شروع به صحبت می کند – حتی اگر در ادامه دیالوگ پیشین باشد – را باید به عنوان یک اشاره جدید در نظر بگیرید.
اگر همین شخصیت را یک بازیگر در زمان واقعی و در برابر دوربین زنده بازی می کند، ممکن است از دو اشاره صحنه ای برخوردار باشید. اولین اشاره ظاهر شدن[3] او بر نمایشگر ویدئو و دومی محو شدن[4] او در دوربین زنده است. این در حالی است که خوراک یک دوربین زنده می تواند هر تعداد اشاره اضافی مانند افکت ها، ترکیب بندی و صداها را در بر داشته باشد.
دو مثال، رویکردهای متفاوتی را از منظر ساخت معنا، زیبایی شناسی و اجرای فنی به نمایش می گذارند. استفاده از یکی یا هر دوی آن ها می تواند به طور مستقیم بر محتوا و طراحی سیستم تاثیر بگذارد. در نمونه اول، باید یک محتوای ویدیوئی برای تمام اشارات به وجود آورده و انعطاف پذیری لازم را با اشاراتی ایجاد کنید که بتوان از آن ها در تمرین بازیگران استفاده کرد. در حالی که در نمونه دوم، برای راه اندازی با یک سیستم تولید پیچیده تر روبرو بوده و محتوای چندانی به منظور ساختن و فعال کردن ماشه اجرا ندارید.
نمایشنامه کنت مونت کریستو، فرانک ویلدهوم[5] و جک مورفی[6] همراه با اشارات رسانه های دیجیتال (سالن اصلی دانشگاه بریگهام یانگ[7]، 2015) منبع: دنیل فاین.
عناصر یک فهرست اشارات مناسب
پیشنهاد می کنیم برای مدیریت فهرست اشارات خود از یک اسپرید شیت ابرمحور استفاده کنید. بدین ترتیب، می توانید آن را با تمام اعضای گروه به اشتراک بگذارید. ضمن آن که چند عضو بخش طراحی رسانه های دیجیتال می توانند به طور همزمان بر یک صفحه اشارات کار کنند. توصیه می کنیم فهرست اشارات شامل اطلاعات زیر باشد:
1 – شماره اشاره
2 – شماره صفحه
3 – تعقیب خودکار (اتو فالو)
4 – شرح اشاره
5 – زمان فراخوان اشاره
6 – شماره صحنه
7 – شرح کنش نمایشی در صحنه
8 – زمان روز
9 – فصل
10 – اولویت تکمیل (زیاد، متوسط، پایین)
11 – وضعیت تکمیل (در حال انجام، کامل)
12 – شخصیت ایجادکننده اشاره
13 – نحوه ایجاد اشاره
14 – طول اشاره
15 – یادداشت ها
یکی از نکات مهم درباره استفاده از اسپرید شیت فهرست اشارات و کارهای انجام شده، افزودن آیتم شرایط در ستون های آن است. از قالب شرایط معمولا برای تغییر رنگ پس زمینه هر آیتم و موارد وابسته به آن استفاده می کنیم. به عنوان مثال، برای ستون “شخصیت ایجادکننده اشاره” در فهرست اشارات می توانید دستوری تنظیم کنید که به طور خودکار رنگ متن را بر اساس نام شخصی که باید اشاره را ایجاد کند تغییر دهد.
[1] Cue
[2] Auto-Follow
[3] Fade in
[4] Fade out
[5] Frank Wildhom
[6] Jack Murphy
[7] Brigham Young University
