طراحی صحنه های برتر 4 سال اخیر
7 – کنسرت دیو، لندن، طراحی صحنه: تیم راتلج
طراحان صحنه و نور کنسرت سایکودراما[1]ی دیو[2]، خواننده رپ بریتانیایی، از چراغ های تلفن های همراه مخاطبان به عنوان بخشی از طراحی صحنه شان استفاده کردند.
تیم راتلج[3]، طراح نور استودیوی خلاق تاوباکس، متشکل از کریس جابلونسکی[4] و امبر ریمل[5]، فرایند طراحی نور این اثر را یرعهده داشتند.
در این تور، دیو قطعاتی از اولین آلبوم خود به نام سایکودراما را برای مخاطبانش در 14 شهر اجرا کرد. طراحی صحنه تور دیو را پس زمینه ای از یک جمجمه و مجموعه ای از پنل های دیجیتالی فراگیر تشکیل داده بود.
طراحی صحنه و نور کنسرت را تیم راتلج و استودیوی خلاق تاوباکس برعهده داشتند
این طراحان در گفتگو با دزین اظهار داشتند: این طراحی صحنه به شدت تحت تاثیر نحوه روشن کردن صحنه و ضبط کنسرت های تماشاگران با چراغ تلفن های همراهشان بود.
جابلونسکی می گوید: «این روزها انجام هر کاری به دلیل وفور تلفن های همراه واقعا سخت است. اگر 5 هزار نفر در ابتدای یک نمایش چراغ موبایل های خود را روشن کنند، همه چیز تغییر خواهد کرد.
او توضیح داد: «سال‌های زیادی از زمانی که می توانید مخفیانه هنرمند را وارد صحنه کنید نگذشته است؛ چراغ ها را روشن کنید و همه چیز شکلی دیوانه وار به خود بگیرد.
دیو قطعاتی از آلبوم سایکودرامای خود را برای مخاطبان 14 شهر اجرا کرد.
برای توضیح نور منتشر شده توسط تلفن های همراه تماشاگران، دو در غیب کن با موتور هیدرولیک در کف تعبیه شده بود تا دیو و مهمانان ویژه اش را بدون دیده شدن به صحنه منتقل کنند.
جابلونسکی در همین رابطه می گوید: «صحنه دارای بالابرهایی بود که دیو از آن بالا آمده و بیرون می آمد.»
پس زمینه این هنرمند را یک جمجمه و بانکی از پنل های دیجیتال همه جانبه تشکیل داده بود.
دیو برای نمایش‌های «بازگشت به خانه» لندن، در مقابل یک جمجمه 5 متری ساخته شده از فایبرگلاس و پلی استایرن و مجهز به لیزر، دستگاه‌های مه ساز و یخ خشک قرار می گرفت. این طراحی صحنه به عنوان کانون اصلی بصری تماشاگران عمل می کرد.
راتلج طراح نور به دزین گفته است: «جمجمه در طول 2 هفته ساخته شد. در داخل آن دستگاه های لیزر، مه ساز و یخ خشک قرار داده بودیم که به زیبایی روشن می شدند. تماشاگران می توانستند آن را شیطانی یا عجیب یا روانگردان تعبیر کنند.»
او می افزاید: «جمجمه همواره در مرکز صحنه قرار داشت. به رغم آن که حرکت نمی کرد، اما همه چیز در اطراف آن قاب می شد.»
الهام بخش این جمجمه جلد آلبوم سایکودرامابود که در آن سر دیو در آتش قرار گرفته بود.
جابلونسکی اظهار داشته است: «این، چیزی است که از دیو باقی مانده است.»
پنل های دیجیتال مربعی شکل روی زمین، فیلم ها را برای مخاطبان پخش می کردند.
دیو روی صحنه ای که با پنل های دیجیتال مربعی شکل فرش شده بود و در مقابل یک صفحه نمایش بزرگ به اجرای برنامه می پرداخت. هم کف و هم صفحه نمایش، محتوای ویدیویی سفارشی را در طول نمایش پخش می‌کردند.
راتلج توضیح داده است: «این نمایش طوری طراحی شده که به هرجا که نگاه کنید، واقعا تصویری عالی می بینید.»
لوله های فلورسنت به صورت مورب در سراسر سقف محل برگزاری کنسرت نصب شده بودند که هم صحنه را روشن می کردند و هم در طول اجرا تغییر موقعیت می دادند.
جمجمه به جلد آلبوم سایکودرامای دیو اشاره داشت که سر هنرمند را در آتش نشان می دهد.
برای ترانه سیاه، صحنه پر از مه می شد و نور پس زمینه از ملایمت خاصی برخوردار بود. در حالی که پروجکشن های نوری باعث می شدند جمجمه حالتی گریان به خود بگیرد.
جابلونسکی گفته است: «این نوع تصاویر وقتی که نور پس زمینه کاهش می یابند، بسیار خیره کننده می شوند.»
در ادامه، پس زمینه به گونه ای تقسیم شد که نیمی از آن ها فیلم هایی از مردم در لاگوس نیجریه را پخش می کردند و نیمی دیگر موقعیت های مربوط به لندن را به تصویر می کشیدند.
Take That’s Greatest Hits tour features a 40-tonne digital sphere
این جمجمه پنج متری از فایبرگلاس و پلی استایرن ساخته شده بود.
یکی از به یاد ماندنی ترین لحظات کنسرت، وقتی بود که ترانه دیو را آهنگ های قدیمی ترش همراهی می کردند. این هنرمند یک روز قبل از اولین اجرای لندن خود درخواست کرده بود که آهنگ های قدیمی خود را نیز به برنامه اضافه کنند.
او مایل بود این آهنگ ها نیز بر روی صحنه ظاهر شوند.
ویدیویی که به سرعت به پایان رسید، چهره خواننده رپ را در زمان واقعی نشان می داد که روی صفحه دیجیتال می چرخید و صفحه ای شبیه یک گردونه شانس را به نمایش می گذاشت.
راتلج ابراز داشته است: «کاری که ما انجام دادیم این بود که یک دوربین زنده را در آن قرار دادیم تا به صورت دایره ای با دیسک چرخان در بالا به سمت او فیلمبرداری کنیم. کل ماجرا در یک ساعت ساخته شد.»
آهنگ دیگری مرد آویخته در صحنه را به یک بازی غول پیکر از بازی حدس زدن جلاد تبدیل کرد که در آن یک نقاشی سنتی به یک طرف و حروف اشتباه بر روی زمین نشان داده شد.
«اگر تمام این تابلوهای دیجیتال نبودند، کل برنامه را خود رپر باید به پیش می برد. این روشی است که موسیقی در کلوپ های کوچک کثیف تکامل یافت که تا جای ممکن به مردم نزدیک شود.» رها کردن او در این زمینه، وی را به یک هنرمند تبدیل می سازد.»
نوشته: گونسلی یالچینکایا[6]
منبع: وبسایت دزین
17 می 2019
Mobile phones at gigs impacted design of rapper Dave’s recent live show
این مطالب را هم بخوانید:
[1] Psychodrama
[4] Chris Jablonski
[5] Amber Rimell
