در اوایل دهه 1990، حال و هوای جدیدی از رویارویی با زرق و برق جاری در صنعت مد و لباس پدید آمد. طراحان لباس خاص که از نمایش های براق مصرف گرایی آشکار و خواسته های دیوا مانند سوپرمدل ها اشباع شده بودند، به نسل جدیدی از مدل ها و جنبه های مخرب فرهنگ توجه کردند. کیت ماس[1]، مدل بریتانیایی همچون یک بی خانمان، به نماد سبک آنارشیستی جوان تری بدل شد که از سوی کمپانی ضبط ساب پاپ[2] و موسیقی پرل جم[3] و نیروانا[4]ی سیاتل معرفی شد. سادگی، نهیلیسم و خام بودن این نوع موسیقی در مد لباس گرانج نیز بازتاب یافت. هواداران این سبک، دست به اکتشاف در فروشگاه های دست دوم فروشی می زدند و لباس های مجلسی قدیمی، ژاکت های پشمی دوست پسرها، لباس های شب عروسکی، شلوارهای جین پاره و رنگ پریده و پیراهن های فلانل چهارخانه که روی تی شرت ها پوشیده می شدند را به تن می کردند. این سبک بومی، در سبکی کاملا واقع گرایانه به تصویر کشیده می شد و مدل هایی نظیر استلا تنانت[5]، کریستن مک منامی[6] و کارن السون[7] را در بر می گرفت. آن ها مدل هایی بودند که بیش از جذابیت های گلاموزونی شیک و خوش آب و رنگشان، به دلیل دمدمی مزاج بودنشان به شهرت رسیده بودند. این مدل ها به جای فلسفه تاریک نهیلیستی که ویژگی نسلX محسوب می شد، به بیان و ارائه زندگی آرمانی خود می پرداختند. در بریتانیا، نشریاتی نظیر آی-دی[8]، چهره[9] و بعدتر گیج و گنگ[10]، قهرمانان این جریان های فرهنگی پنهان را تحت تاثیر قرار دادند و دست به آزمایشگری در حوزه سبک های گرافیکی زدند. آن ها با استفاده از عکس های دانه دانه، متون تحریف شده و عناوین دست نویس، مفهوم مد براق را زیر و رو کردند. بنیانگذار آی-دی، تری جونز[11]، عکس های افراد واقعی که لباس های واقعی می پوشیدند را “صاف و ساده[12]” می نامید و از آن ها به عنوان مستند اجتماعی لباس های یک نسل یاد می کرد. در سال 1990، کورین دی[13] برای مجله چهره از کیت ماس عکاسی کرد و این تصویر با عنوان “سومین تابستان عشق[14]” منتشر شد. 2 سال بعد و پس از حضور ماس در کارزارهای بازاریابی برند مارک والبرگ[15]، طراح آمریکایی کالوین کلاین، پیشگام مولفه ای شد که با عبارت “شیک هروئینی[16]” شهرت یافت و به جریان اصلی مد بدل شد. ماس همچنین روی جلد مجله بریتانیایی ووگ نیز ظاهر شد. عکس این شماره از مجله را نیز در سال 1993، کورین دی گرفت.
– مارک جیکوبز با مجموعه گرانج[17] خود که در سال 1992 به نمایش گذاشت از زرق و برق جاری پرهیز می کند. او در طراحی خود از صحنه موسیقی سیاتل الهام گرفت.
زمانی که مارک جیکوبز[18] (متولد 1963) طراح نیویورکی در سال 1992، با مجموعه پیشگامانه خود برای شرکت پوشاک ورزشی ایالات متحده پری الیس[19]، به تیتر خبرها بدل شد، ظاهر گرانج نیز در جریان اصلی مد رخنه کرد. این شرکت به واسطه زیبایی شناسی سلیقه ای که ریشه محکمی در لباس های ورزشی به سبک پیش پروا داشت، شهرت داشت و مجموعه گرانج، برای مصرف کنندگان شگفت انگیز و یک فاجعه تجاری به شمار می رفت. لباس های مارک که از گل ها و دکمه ها، همراه با بوت های رزمی و پیراهن های ابریشمی که در قالب فلانل چاپ می شدند برخوردار بودند، به شدت تاثیرگذار جلوه می کردند؛ با این حال، مشتریان حاضر به پرداخت هزینه های کاذب نبودند. با تمام این اوصاف، مجموعه جیکوبز به عنوان طرح هایی رویایی مورد تایید قرار گرفتند و در سال 1997 ایو کارسل[20]، رئیس لویی ویتون، از او دعوت کرد تا خط تولید اولین مجموعه لباس های آماده این شرکت را به وجود آورد. جان گالیانو[21] (متولد 1960) نیز در سال 1995، طراح آمریکایی آنا سویی[22] (متولد 1964) را به عنوان دنباله روی جریان گرانج، به استخدام ژیوانشی درآورد. سوئی پس از فارغالتحصیلی از مدرسه طراحی جدید پارسونز در نیویورک – جایی که با عکاس مد، استیون مایزل[23] آشنا شد – برای شرکت های مختلف لباس ورزشی کار می کرد. او در همان زمان، لباس هایی را طراحی کرد که در فروشگاه های نیویورکی همچون بلومینگدیل[24] و میسی[25] به فروش می رسیدند؛ تا این که سوئی موفق شد با طراحی نسخه مد گرانج خود در سال 1992 نام خود را بر سر زبان ها بیندازد.
– کرستی هیوم[26]، در لباس سبک بوهمی پساپانک آنا سوئی (194).
دوران ضد فشن بسیار گذرا بود. هنگامی که رئیس جمهوری ایالات متحده، بیل کلینتون[27] در سال 1997 اظهار داشت “برای فروش لباس نیازی به جذابیت اعتیاد ندارید”، صنعت مد را متهم کرد که از طریق تبلیغات “پر زرق و برق، جنسی و جذاب”، مبادرت به فروش هروئین می کند. در این دوران، بازار مد بسیار قطعه قطعه و در حال حرکت بود. ورساچه، همچنان به لباس های پر زرق و برق خود چسبیده بود؛ طراحان آمریکایی از نوعی مینیمالیسم ساده بهره می بردند و طراحان بریتانیایی گالیانو و الکساندر مک کوئین بر جنبه های نمایشی آثارشان تکیه می کردند.
منبع: تور خواندنی تاریخ جامع مد و فشن
[1] Kate Moss
[2] Sub Pop
[3] Pearl Jam
[4] Nirvana
[5] Stella Tennant
[6] Kristen McMenamy
[7] Karen Elson
[8] i-D
[9] The Face
[10] Dazed & Confused
[11] Terry Jones
[12] Straight-Up
[13] Corinne Day
[14] The 3rd Summer of Love
[15] Mark Wahlberg
[16] Heroin Chic
[17] Grunge
[18] Marc Jacobs
[19] Perry Ellis
[20] Yves Carcelle
[21] John Galliano
[22] Anna Sui
[23] Steven Meisel
[24] Bloomingdale
[25] Macy
[26] Kirsty Hume
[27] Bill Clinton
