ساهر پاندی
در حفاری های باستان شناسی در تپه یشیلووا هویوک[1] در منطقه بورنووا[2]ی ازمیر، یک سرمه سنگی 8200 ساله کشف شد. این وسیله کشیدن خط چشم، گواه آن است که مردم نسبت به ظاهر خود در حوالی زمانی که ما آن را طلوع تمدن می شناسیم آگاه بوده اند.
این کاوش ها شواهد مهمی از زندگی عصر نوسنگی را افشا کرده‌اند که درباره فرهنگ و محیط زیست ساکنان اولیه اژه اطلاعات درخشانی را به دست می دهند.
آرکئو نیوز[3] فاش ساخته است بر خلاف خانه های شلوغ چاتال هویوک در مرکز آناتولی، مردم این منطقه در خانه هایی جداگانه با سیستم های سقف متمایز زندگی می کردند.
تپه یشیلووا: یک مداد تیز و خودمراقبتی زنان
حفاری تپه یشیلووا که از سال 2005 آغاز شده است، از سوی وزارت فرهنگ و گردشگری ترکیه، شهرداری کلانشهر ازمیر، شهرداری بورونووا و دانشگاه اگه حمایت می شود. باستان شناسان همچنین در سایت یاسی تپه که در مجاورت یشیلووا قرار دارد نیز فعالیت کرده و یافته های هر دو مکان، سکونتگاه های تاریخی مهمی را در منطقه ازمیر به تصویر کشیده اند.
یشیلووا هویوک تپه ای در منطقه بورنووا در ازمیر ترکیه بوده و قدیمی ترین سکونتگاه بشر ماقبل تاریخ در این منطقه است.
ظفر دیرین، رهبر حفاری از دانشگاه اگه اعلام کرده است که سرمه سنگی 5/9 سانتیمتری کشف شده، قدیمی ترین نمونه در نوع خود به شمار می آید.
این ابزار که مانند یک مداد تیز می شد، با فرو بردن در ظرفی از رنگ برای آرایش مورد استفاده قرار می گرفت. عملی که امروزه نیز همچنان در بخش هایی از آناتولی دیده می شود. به گزارش سونداکیکا[4] ، این کشف به همراهی شواهد پیشین نشان می دهد که زنان حوزه اژه به زیبایی و مراقبت از خود، به شدت اهمیت می دادند.
پروفسور دکتر ظفر دیرین با سرمه سنگی 8200 ساله.
باقی مانده رنگ سیاه روی نوک سرمه برای تجزیه و تحلیل به آزمایشگاه فرستاده شد. اکسید منگنز به دست آمده نوعی ماده معدنی پودر است که به عنوان عنصر اصلی سرمه – یک ماده آرایشی باستانی که به عنوان خط چشم استفاده می شد – عمل می کرد. این یافته به این دلیل مهم است که نه تنها قدیمی ترین ابزار سرمه جهان کشف شده است، بلکه نشان می دهد مردم این منطقه به ظاهر خود اهمیت می دادند و بر تقویت چشم های خود تاکید می کردند. یک ویژگی مهم که اغلب در متدهای زیبایی باستان برجسته بوده است.
استانداردهای زیبایی در ازمیر باستان: یک عمل ظریف
آثار دیگر کشف شده در همین منطقه این تصویر را تقویت می کنند. باستان شناسان ظروف زینتی ای را کشف کرده اند که نشان می دهد زنان از جواهرات و زیور آلات شخصی برخوردار بودند. این اقلام که به وفور در تپه‌های یشیلووا و یاسی تپه یافت شده اند، نشان می دهند نظافت شخصی و زیبایی از مهم ترین جنبه‌های زندگی بوده است.
در این میان، شواهد آرایش شخصی فراتر از مواردی نظیر کشیدن سرمه بوده است. باستان شناسان مهره ها، گردنبندها و دستبندهایی را کشف کرده اند که از مواد مختلفی از جمله استخوان، سنگ و صدف ساخته شده اند و احتمالا به عنوان جواهرات مورد استفاده قرار می گرفتند.
استفاده از صدف نشان دهنده اهمیت سواحل دریای اژه و منابع آن برای مردم این منطقه است. این پوسته ها یا خرید و فروش و یا گردآوری می شدند و بدین ترتیب، شبکه های اولیه مبادله و تعامل بین جوامع ساحلی و داخلی را آشکار می سازند. کار و تلاش لازم برای گردآوری یا تجارت این مواد، نشان دهنده درجه بالایی از ارزش آن ها بوده است. جواهرات ساخته شده از این اقلام نه تنها نوعی زیباسازی شخصی محسوب می شد، بلکه بازتابی از ارتباطات فرهنگی با جهان طبیعی و محیط اطراف، همراه با موقعیت اجتماعی بوده است.
فضای شخصی
کشف خانه های مجزا در سکونتگاه های نوسنگی دریای اژه، برخلاف خانه های شلوغ چاتال هویوک، ممکن است بیانگر درجه بالاتری از حریم خصوصی و زندگی شخصی افراد باشد. این جدایی می توانست فضای شخصی بیشتری را به وجود آورده و به طور بالقوه به زنان این فرصت را می داد که روی نظافت شخصی و تشریفات زیبایی خود تمرکز کنند.
آداب و رسوم تدفین در جوامع نوسنگی نیز نشان می دهند وسایل تدفین از جمله جواهرات و زیور آلات شخصی، گاه همراه با متوفی دفن می شد. این رویکرد، از این ایده حمایت می کند که زیبایی و تزئین نه تنها در زندگی مهم بوده است؛ بلکه در زمان مرگ نیز از اهمیت نمادین برخوردار بوده است.
تمام این شواهد به وضوح به فرهنگی اشاره دارد که در آن زنان به ظاهر خود افتخار می کردند؛ دقیقاً مانند زنان ادوار بعد. این واقعیت که این سنت ها به هزاران سال پیش باز می گردد نشان دهنده تداوم شیوه های خودمراقبتی و زیبایی در منطقه بوده است.
منبع:
https://www.ancient-origins.net/news-history-archaeology/neolithic-eyeliner-0021442
بهروزرسانی: 17 سپتامبر 2024 – 18:12
[1] Yeşilova Höyük
[2] Bornova
[3] Arkeonews
[4] Sondakika
