هوش مصنوعی و تکامل مشارکت مخاطب در هنرهای نمایشی

تحول در صحنه: شخصی سازی، تعامل و دسترسی مبتنی بر هوش مصنوعی در هنرهای نمایشی

هوش مصنوعی (AI) به طور پیوسته بخش های مختلف زندگی از جمله هنرهای نمایشی را متحول کرده است. این نوشتار به بررسی چگونگی تحول هنرهای نمایشی به واسطه هوش مصنوعی پرداخته و از تحقیقات علمی و نمونه‌ های دنیای واقعی استفاده می ‌کند.

به طور سنتی، هنرهای نمایشی به واسطه تعامل یک طرفه میان اجراکنندگان و مخاطبان متمایز می شود. با این حال، هوش مصنوعی این پویایی و تعامل را مختل کرده و آن را به یک گفت وگوی دو طرفه تبدیل می کند.

دیوید روزنر[1]، در مقاله تحقیقاتی خود با عنوان «هوش مصنوعی در هنرهای نمایشی: فناوری پیش‌ بینی‌ کننده و گسیختگی متن اجرا[2]» به این موضوع می‌ پردازد که چگونه هوش مصنوعی می ‌تواند نمایشنامه های سنتی اجرا را از بین برده و شکل جدیدی از پرفورمنس پویا و پاسخگو را به وجود آورد.

یکی از راه هایی که منجر به ارتقاء تعامل مخاطب با اجرا به واسطه هوش مصنوعی می شود، شخصی سازی است.

لگاریتم ‌های هوش مصنوعی قادرند واکنش‌ های مخاطبان را در زمان واقعی تجزیه و تحلیل کرده و عملکردها را بر اساس آن تطبیق دهند. این شخصی ‌سازی پویا تجربه‌ ای فراگیرتر ایجاد کرده و باعث سطح بالاتری از تعامل می ‌شود.

نمونه ‌ای از این رویکرد را می توان در پروژه «AI DJ Project»  که در مرکز باربیکن لندن اجرا شد مشاهده کرد.

در این پروژه از هوش مصنوعی به منظور پخش موسیقی بر اساس حس و حال و واکنش مخاطبان استفاده شد.

هوش مصنوعی همچنین فرایند داستان ‌گویی تعاملی را تسهیل می‌ کند. در نمایشنامه ‌ای به نام «سفر به مرکز ماشین طبیعی[3]»، از فناوری هوش مصنوعی برای ایجاد یک مسیر روایی منحصر به فرد در هر بار اجرا استفاده شد.

مخاطبان از گوشی های هوشمند خود برای رأی دادن به تصمیمات مختلف استفاده کرده و سیر داستان را در زمان واقعی هدایت کردند. این سطح از تعامل، چشم اندازی تازه به هنرهای نمایشی به ارمغان آورده و مخاطبان را به مشارکت کنندگان اصلی تکامل روایت تبدیل می کند.

فناوری ‌های فراگیری همچون واقعیت مجازی (VR) و واقعیت افزوده (AR) نیز با هوش مصنوعی ادغام شده تا به بازتعریف تعامل مخاطب بپردازند.

کمپانی سلطنتی شکسپیر یک آواتار دیجیتال از آریل – شخصیت نمایشنامه «طوفان» – خلق کرد که اجرای دیجیتال و زنده را درهم می آمیخت.

این شیوه ترکیبی از فناوری ‌های هوش مصنوعی و AR/VR می ‌تواند به مخاطبان اجازه دهد تا از پیچیدگی هر مرحله در اجرای باله لذت ببرند.

امروزه توانایی هوش مصنوعی در تولید گفتار و رفتار واقعی انسان باعث تولد بازیگران مجازی شده است. هاتسونه میکو[4]، یک ستاره پاپ مجازی ژاپنی، یک مجری کاملاً رایانه ای است که مبادرت به برگزاری کنسرت های متعدد می کند. این گونه شخصیت‌ های هوش مصنوعی می‌ توانند در کنار بازیگران انسانی به ایفای نقش بپردازند، به واکنش ‌های مخاطب پاسخ دهند و حتی خطوط بداهه ‌ای را بر اساس موقعیت ارائه دهند.

هوش مصنوعی همچنین امکان دسترسی به هنرهای نمایشی را فراهم می کند. ابزارهای مبتنی بر هوش مصنوعی می ‌توانند ترجمه ‌ها و توضیحات بی ‌درنگ را برای مخاطبان جهانی فراهم ساخته و به افرادی که ممکن است به دلیل موانع زبانی یا حسی از اجرا فاصله بگیرند، اجازه می‌دهند تا به طور کامل در اجرا مشارکت کرده و درگیر آن شوند.

به عنوان مثال، هدف پروژه اوفونیا[5]ی گوگل، بهبود تشخیص گفتار رایانه ای برای افراد دارای اختلال گفتار است.

در حالی که این پیشرفت ‌ها ظرفیت های امیدوار کننده هوش مصنوعی در هنرهای نمایشی را به نمایش می گذارند، پرسش های اخلاقی و عملی متعددی نیز مطرح شده است.

مخاطبان تا چه حد باید روی یک اجرا تأثیر بگذارند؟ هنگامی که هنر بیش از حد شخصی شود چه اتفاقی می افتد؟ چگونه می توان اطمینان حاصل کرد که هوش مصنوعی جایگزین خلاقیت انسان نمی شود و حتی آن را تقویت می کند؟

این نگرانی ها بازتابی از پرسش های مطرح شده در تحقیق روزنر است.

به رغم این دست از چالش ها، واضح است که امروزه هوش مصنوعی در حال تغییر در نحوه مشارکت مخاطب در هنرهای نمایشی است.

نکته کلیدی در ایجاد تعادل میان قابلیت ‌های هوش مصنوعی و یکپارچگی هنری بوده و این که فناوری بتواند تجربه مخاطب را بدون تضعیف ماهیت هنرهای نمایشی غنی تر سازد.

همان طور که ما همچنان به استفاده از قدرت هوش مصنوعی در هنرهای نمایشی ادامه می دهیم، باید هدف خود را در ایجاد دوره جدیدی از بیان هنری و تعامل با مخاطبان متمرکز سازیم.

دورانی که به سنت های گذشته احترام گذاشته و در عین حال به شکلی خلاقانه آینده را شکل دهد.

اکنون صحنه برای یک انقلاب هیجان انگیز در هنرهای نمایشی آماده شده است که هوش مصنوعی نقش اصلی را در این تحول بازی می کند.

منبع:

https://suzanneelkin.medium.com/ai-and-the-evolution-of-audience-engagement-in-performing-arts-6fdd3c3ab177

پیشنهاد: دوره آفلاین پروجکشن و رسانه های دیجیتال

پروجکشن و رسانه های دیجیتال در تئاتر

[1] David Roesner

[2] Artificial Intelligence in the Performing Arts: Anticipatory Technology and the Rupture of the Performance Text

[3] Journey to the Center of the Natural Machine

[4] Hatsune Miku

[5] Euphonia